Sport to zdrowie i siła- sport mózg i mięśnie rozwija.
            Nadszedł  gorący czas dla rodziców uczniów, którzy już w przyszłym roku szkolnym rozpoczną naukę w klasach pierwszych. Niektórzy z Państwa taką decyzję już podejmowali, bo mają starsze dzieci,  dla innych jest to pierwsze takie doświadczenie.  Odwiedził nas ostatnio były uczeń naszej szkoły. Rozmawialiśmy o tym dlaczego warto jest podjąć naukę w szkole sportowej. Oto kilka wniosków z naszej rozmowy i być może jednocześnie wskazówek dla niezdecydowanych jeszcze rodziców.

 

• Regularna aktywność fizyczna wzmacnia sprawność, kondycję, układ mięśniowy oraz szkieletowy. Ruch doskonale wpływa na samopoczucie. Dostarcza hormonów szczęścia – endorfin.  Aktywność ruchowa pomaga zachować większą odporność na choroby i szybciej je zwalczać.  Jeśli dziecko nauczy się dbać o swoje zdrowie pozwoli mu to w późniejszych latach zachować sprawność  i  cieszyć się życiem.

 

• Z punku widzenia psychologicznego zdrowa rywalizacja, udział w zawodach, dyscyplina, która panuje na zajęciach uczą dziecko rozróżniać emocje, rozumieć je oraz pokonywać  trudności, które napotyka. Dziecko uczy się traktować porażkę jako doświadczenie, które pokazuje mu nad czym ma pracować. Uprawiając sport rozumie, że nie zawsze wygrana oznacza miejsce na podium , czasem po prostu wygrywa się ze sobą. Wygrana to np. pokonanie danego dystansu w lepszym, niż poprzedni  czasie. Uprawianie  sportu  łączy się tez z nauką umiejętności radzenia sobie ze stresem.

 

• Gry zespołowe wymagają współpracy, kontaktów interpersonalnych. Pomagają kształtować interakcje z drugim człowiekiem oraz współdziałać w realizacji wspólnego celu. Dziecko uczy się szybciej nawiązywać współpracę z innymi. Uczy się łączyć swój cel z celem całej drużyny. Każdy sukces daje mu większą siłę i  dodaje pewności siebie.

 

• Uprawianie sportu  wpływa również  na pracę mózgu. Systematyczny ruch oddziałuje pozytywnie na  sprawność funkcji poznawczych, szczególnie pamięci i koncentracji uwagi.  Aktywność fizyczna wpływa na procesy myślowe. One z kolei ułatwiają radzenie sobie z nauką w szkole. Poprzez ruch trenujesz mózg.

 

W ramach działań profilaktycznych w klasach 8 odbył się cykl spotkań z panią adwokat, która przybliżyła uczniom tematykę związana z hejtem i stalkingiem. Przedstawiła skutki takich działań dla ofiar i sprawców. Podkreśliła znaczenie jak najszybszego podjęcia przez ofiarę działań prawnych, gdyż przyzwalanie czy ukrywanie tego typu zachowań może mieć poważniejsze skutki. Uczniom ukazano różnice między hejtem, a krytyką. Poruszany został temat mowy nienawiści w Internecie i sfer, których może dotyczyć (narodowość, pochodzenie, rasa, światopogląd).
W klasach 6, 7 i 8 gościliśmy pracowników KPP w Oświęcimiu. Spotkanie dotyczyło odpowiedzialności prawnej nieletnich. Nowe przepisy prawne mówią, że już wobec 10 latków może być prowadzone postępowanie w sprawie demoralizacji. Uczniowie obejrzeli filmiki dotyczące przemocy w szkole, jej przyczyn i tragicznych często skutków. Rozmawiali o swoich odczuciach z pracownikami policji. Tematem spotkania było też , często niefrasobliwe i lekkomyślne, zamieszczanie w mediach społecznościowych zdjęć, wiadomości o treści dyskryminacyjnej z cechami  mowy nienawiści. Po raz kolejny pojawiło sie ostrzeżenie, że „w Internecie nic nie znika” i  „nikt nie jest anonimowy w sieci”, a każdą  widomość, zdjęcie można odzyskać, mimo skasowania, czy zniszczenia karty lub telefonu.

Dzięki współpracy z Urzędem Miejskim w klasach 8 zrealizowany został program rekomendowany w ramach ogólnopolskiego systemu rekomendacji programów profilaktycznych i promocji zdrowia psychicznego „Unplugged”. Celem głównym programu jest ograniczenie używania substancji psychoaktywnych (alkohol, tytoń, narkotyki) przez młodzież. Program ma na celu przybliżenie uczniom wiedzy o skutkach używania substancji psychoaktywnych i korygowanie błędnych przekonań na temat uzależnień. Podczas spotkań poruszano temat czynników chroniących przed uzależnieniami, umiejętności radzenia sobie z presją grupy, wyrażania emocji, chronienia swoich racji i umiejętności ochrony siebie przed okazjonalnym i problemowym stosowaniem środków uzależniających.

Uczniowie klas 6 uczestniczyli w warsztatach „KTO TU NIE PASUJE czyli jak stereotypom mówimy NIE” organizowanych przez Oświęcimski Instytut Praw Człowieka. Zajęcia odbyły się w Miejskiej Bibliotece Galeria Książki. W trakcie zajęć, uczniowie rozwiązując zagadkę kryminalną przyglądali się stereotypom związanym np.  z wiekiem, wyglądem, narodowością.  Celem spotkań było kształtowanie refleksyjnej i empatycznej postawy wobec drugiego człowieka.

W naszej szkole, dzięki współpracy i finansowaniu ze strony Urzędu Miejskiego, realizowane są  rekomendowane programy profilaktyczne.  Klasy 4 już po raz kolejny objęte zostały programem Epsilon. Jest on realizowany dwuetapowo w każdej klasie. Jego  celem jest rozwijanie umiejętności społecznych dzieci oraz poprawa ich psychospołecznego funkcjonowania. Prowadzący skupiają się też na pracy nad wyposażeniem uczniów w zasoby, które pomogą im efektywnie skonfrontować się z trudnymi sytuacjami życiowymi. Zadbają  również  o kwestię rozwijania emocjonalnej strony inteligencji  uczniów, nieraz pomijanej w wychowaniu i pracy z dziećmi. Działania podejmowane w ramach programu   mają na celu wzmocnienie roli  czynników chroniących, oraz osłabienie wpływu czynników ryzyka. Tym samym wpisują się w opracowany przez nas program profilaktyczno-wychowawczy.
            Dzięki realizatorom programu, wychowawcy otrzymają solidną diagnozę klasy, co stanowić będzie dla nich ogromne wsparcie w pracy wychowawczej z klasą. O kolejnych działaniach profilaktycznych napiszemy już wkrótce.
 

          Co możesz ofiarować swojemu dziecku, żeby było szczęśliwe?

 

1. Swój czas i uwagę.

            Więzi między rodzicami i dziećmi tworzą się min. poprzez wspólne spędzanie czasu, wspólne działanie. Nie chodzi tu jednak tylko o przebywanie w jednym pokoju, ale o uwagę poświęcaną sobie nawzajem przez rodziców i dzieci. Odłóżmy wszyscy telefony, wyłączmy telewizor. Ofiarujmy sobie czas, może pół godziny dziennie. Pograjmy w planszówki, porozmawiajmy, zróbmy razem pizzę albo sałatkę. Bądźmy obecni w pełni w tej chwili, tu i teraz. Bez pośpiechu i myślenia , co jeszcze muszę zrobić. Może ta bardzo cenna chwila zaprocentuje dobrymi emocjami, wyciszeniem. Da naszemu dziecku możliwość poradzenia sobie z lękiem, niepewnością. Będzie okazją do zadania pytań i poznania odpowiedzi. A one pomogą w dorosłym życiu poradzić sobie w różnych sytuacjach i w relacjach z innymi.

2. Nieoceniające towarzyszenie.
            Po prostu pobądźmy razem. Nie zawsze trzeba rozmawiać, zagadywać niewygodną ciszę. Czasem słowa są zbędne , a wystarczy gest, przytulenie, towarzyszenie, uśmiech. Nie zawsze wspólny czas z dzieckiem musimy poświęcić na jego ocenę, krytykę. Pamiętajmy,  nie krytykujmy dziecka tylko jego zachowanie. To nie dziecko jest złe, to jego zachowanie jest złe, niegrzeczne. Dajmy sobie i dziecku prawo do popełniania błędu. Pokażmy swoją ludzka stronę, mówmy o swoich emocjach, o zmęczeniu, smutku jeśli go przeżywamy. Nie zawsze przecież musimy tryskać energią i humorem. Tym samym budujmy z dzieckiem autentyczna relacje. W rozmowach z dziećmi w szkole widać, jak mało wiedzą o emocjach i uczuciach, jak bardzo dalekie są te tematy i jak rzadko się o nich rozmawia. Starajmy się nie zaprzeczać emocjom dzieci kiedy mówią, „ boję się”, „nie jest mi zimno”, „ nie lubię Kasi”. Rozmawiajmy o przyczynach,dowiedzmy się co  się stało że tak mówią. Wyraźmy zrozumienie dla ich emocji, choć nie pokrywają się może z naszymi.

 

3. Zaprzestanie wiecznego zamartwiania się.

            To czasem trudne. Jesper Juul w swojej książce ” zwraca uwagę na to, że ciągłe zamartwianie się  nie służy ani rodzicom ani dzieciom. Osłabia ich poczucie własnej wartości,  generuje lęk i przekonanie , że spotka je porażka i stanie się coś złego. Nie poprawia motywacji do działania. Autor proponuje „starać się wyrażać swoją troskę inaczej, na przykład: „Wygląda na to, że świetnie się bawisz, ale to chyba jest również trochę niebezpieczne, prawda?”.Można też nawiązać kontakt wzrokowy i powiedzieć: “Namalowałeś motyla i teraz go wycinasz? Wygląda na to, że świetnie się bawisz, ale trzymanie ostrych nożyczek blisko twarzy koleżanki wydaje się być trochę niebezpieczne”
 

4. Pracę nad sobą

            Rodzice dorosłych już dzieci wiedzą, ze uczymy się całe życie. I fakt, ze dziecko opuściło dom i idzie własną drogą nie zwalnia z uczenia się bycia rodzicem. Uczenia się bycia autentycznym, naturalnym. Dorosłe dzieci mówią czasem po latach, że one dobrze wyczuwały , że w domu jest problem, choć rodzice bardzo chcieli to ukryć. Przeżywanie trudnych sytuacji przez rodzica i radzenie sobie z nimi pokazuje dziecku że to jest możliwe, że każdy ma gorsze chwile, ale można i trzeba poszukać wyjścia Czasem warto jest uświadomić sobie, ze nasze zachowanie, złość na dziecko wynika z naszych niezaspokojonych w tej chwili lub też w życiu potrzeb. Niektórzy rodzice przerzucają na dzieci swoje niespełnione marzenia np o byciu świetnym  biegaczem, piłkarzem, tancerzem. Nieraz nie zwracają uwagi, że dziecko nie ma do tego predyspozycji, nie jest sprawne fizycznie, wolałoby zostać zupełnie kimś innym. 
 

5. Dobrą komunikację i  szacunek

            Właściwie w  poprzednich punktach zawarte już są elementy związane z  ostatnim wymienianym tu czynnikiem, prawidłową komunikacją zarówno tą werbalna, słowną jak i przekazywaną gestem, ruchem, mimiką. Pamiętajmy o niej  w czasie dyskusji. Nie zawsze to co mówimy jest rozumiane tak jak chcemy przez innych. Dopytajmy, uściślijmy, nie zostawiajmy miejsca na domysły przypuszczenia, bo często prowadzą one do konfliktów. Pamiętajmy, że oczekując szacunku od innych sami powinniśmy ich również szanować. Dotyczy to również dzieci.  Muszę też dodać, że my rodzice, dorośli jesteśmy modelami dla naszych dzieci. One uczą się naśladując nas. Dlatego  czasem nasze uwagi np. „nie używaj brzydkich słów” mniej znaczą, niż  zachowanie dorosłych, które jest obserwowane  i powielane przez dzieci.

                                A na koniec proszę, uśmiechajmy się częściej do siebie. 

(wykorzystano tekst  z blogu Magdaleny Boćko- Mysiorskiej)
Grafika ze strony http://przedszkole12-ostrowwlkp.pl/dzien-chlopca/