• Godziny dyżurów:

     
     

    PSYCHOLOG SZKOLNY

    mgr Ewa Kowalska

    PEDAGOG SZKOLNY/ SPECJALNY

    mgr Edyta Kowalik
    PONIEDZIAŁEK 1030 - 1430 800 - 1200
    WTOREK 835 - 1415 930 - 1430
    ŚRODA 1000 - 1500 800 - 1100
    CZWARTEK 710 - 910 900 - 1500
    PIĄTEK 730 - 1230 915 - 1315

     

     

      •  Co możesz ofiarować swojemu dziecku, żeby było szczęśliwe?

      • 16.03.2023 22:17

      •           Co możesz ofiarować swojemu dziecku, żeby było szczęśliwe?

         
        1. Swój czas i uwagę.
                    Więzi między rodzicami i dziećmi tworzą się min. poprzez wspólne spędzanie czasu, wspólne działanie. Nie chodzi tu jednak tylko o przebywanie w jednym pokoju, ale o uwagę poświęcaną sobie nawzajem przez rodziców i dzieci. Odłóżmy wszyscy telefony, wyłączmy telewizor. Ofiarujmy sobie czas, może pół godziny dziennie. Pograjmy w planszówki, porozmawiajmy, zróbmy razem pizzę albo sałatkę. Bądźmy obecni w pełni w tej chwili, tu i teraz. Bez pośpiechu i myślenia , co jeszcze muszę zrobić. Może ta bardzo cenna chwila zaprocentuje dobrymi emocjami, wyciszeniem. Da naszemu dziecku możliwość poradzenia sobie z lękiem, niepewnością. Będzie okazją do zadania pytań i poznania odpowiedzi. A one pomogą w dorosłym życiu poradzić sobie w różnych sytuacjach i w relacjach z innymi.

        2. Nieoceniające towarzyszenie.
                    Po prostu pobądźmy razem. Nie zawsze trzeba rozmawiać, zagadywać niewygodną ciszę. Czasem słowa są zbędne , a wystarczy gest, przytulenie, towarzyszenie, uśmiech. Nie zawsze wspólny czas z dzieckiem musimy poświęcić na jego ocenę, krytykę. Pamiętajmy,  nie krytykujmy dziecka tylko jego zachowanie. To nie dziecko jest złe, to jego zachowanie jest złe, niegrzeczne. Dajmy sobie i dziecku prawo do popełniania błędu. Pokażmy swoją ludzka stronę, mówmy o swoich emocjach, o zmęczeniu, smutku jeśli go przeżywamy. Nie zawsze przecież musimy tryskać energią i humorem. Tym samym budujmy z dzieckiem autentyczna relacje. W rozmowach z dziećmi w szkole widać, jak mało wiedzą o emocjach i uczuciach, jak bardzo dalekie są te tematy i jak rzadko się o nich rozmawia. Starajmy się nie zaprzeczać emocjom dzieci kiedy mówią, „ boję się”, „nie jest mi zimno”, „ nie lubię Kasi”. Rozmawiajmy o przyczynach,dowiedzmy się co  się stało że tak mówią. Wyraźmy zrozumienie dla ich emocji, choć nie pokrywają się może z naszymi.

         
        1. Zaprzestanie wiecznego zamartwiania się.

                    To czasem trudne. Jesper Juul w swojej książce ” zwraca uwagę na to, że ciągłe zamartwianie się  nie służy ani rodzicom ani dzieciom. Osłabia ich poczucie własnej wartości,  generuje lęk i przekonanie , że spotka je porażka i stanie się coś złego. Nie poprawia motywacji do działania. Autor proponuje „starać się wyrażać swoją troskę inaczej, na przykład: „Wygląda na to, że świetnie się bawisz, ale to chyba jest również trochę niebezpieczne, prawda?”.Można też nawiązać kontakt wzrokowy i powiedzieć: “Namalowałeś motyla i teraz go wycinasz? Wygląda na to, że świetnie się bawisz, ale trzymanie ostrych nożyczek blisko twarzy koleżanki wydaje się być trochę niebezpieczne”
         
        1. Pracę nad sobą
                    Rodzice dorosłych już dzieci wiedzą, ze uczymy się całe życie. I fakt, ze dziecko opuściło dom i idzie własną drogą nie zwalnia z uczenia się bycia rodzicem. Uczenia się bycia autentycznym, naturalnym. Dorosłe dzieci mówią czasem po latach, że one dobrze wyczuwały , że w domu jest problem, choć rodzice bardzo chcieli to ukryć. Przeżywanie trudnych sytuacji przez rodzica i radzenie sobie z nimi pokazuje dziecku że to jest możliwe, że każdy ma gorsze chwile, ale można i trzeba poszukać wyjścia Czasem warto jest uświadomić sobie, ze nasze zachowanie, złość na dziecko wynika z naszych niezaspokojonych w tej chwili lub też w życiu potrzeb. Niektórzy rodzice przerzucają na dzieci swoje niespełnione marzenia np o byciu świetnym  biegaczem, piłkarzem, tancerzem. Nieraz nie zwracają uwagi, że dziecko nie ma do tego predyspozycji, nie jest sprawne fizycznie, wolałoby zostać zupełnie kimś innym. 
         
        1. Dobrą komunikację i  szacunek
                    Właściwie w  poprzednich punktach zawarte już są elementy związane z  ostatnim wymienianym tu czynnikiem, prawidłową komunikacją zarówno tą werbalna, słowną jak i przekazywaną gestem, ruchem, mimiką. Pamiętajmy o niej  w czasie dyskusji. Nie zawsze to co mówimy jest rozumiane tak jak chcemy przez innych. Dopytajmy, uściślijmy, nie zostawiajmy miejsca na domysły przypuszczenia, bo często prowadzą one do konfliktów. Pamiętajmy, że oczekując szacunku od innych sami powinniśmy ich również szanować. Dotyczy to również dzieci.  Muszę też dodać, że my rodzice, dorośli jesteśmy modelami dla naszych dzieci. One uczą się naśladując nas. Dlatego  czasem nasze uwagi np. „nie używaj brzydkich słów” mniej znaczą, niż  zachowanie dorosłych, które jest obserwowane  i powielane przez dzieci.

                                        A na koniec proszę, uśmiechajmy się częściej do siebie. 

        (wykorzystano tekst  z blogu Magdaleny Boćko- Mysiorskiej)
        Grafika ze strony http://przedszkole12-ostrowwlkp.pl/dzien-chlopca/
                                                                                    Ewa Kowalska          
      • Wróć do listy artykułów

  • Obudź w sobie empatię....

                Każdy człowiek mały i duży ma potrzeby. Potrzeby  domagają się zaspokojenia. Wpływają na to, jak działamy, zachowujemy się   i jakie podejmujemy decyzje. Już małe dziecko płaczem komunikuje brak w jakimś zakresie :  „ zauważ mnie, zmień pieluchę, jestem głodny, przytul mnie”. Rodzic krzyczący na dziecko również wyraża potrzebę np. zrozumienia, nawiązania relacji, przestrzegania zasad, porządku.

                Niewiele mówimy o naszych potrzebach, rzadko komunikujemy innym,  co czujemy, co jest dla nas ważne. Przy dzisiejszym tempie życia częściej rozmawiamy „ służbowo” , wydajemy polecenia, ustalamy obowiązki, żyjemy pod presją terminów. I niestety często i łatwo  oceniamy, krytykujemy, walczymy ze sobą,  kto ma racje. Nie nastawiamy się na odczytywanie intencji podczas rozmowy, nie zauważamy tego czego nie widać gołym okiem. Tu przydatna jest metafora góry lodowej. Widzimy tylko jej czubek np. czyjeś zachowanie, słowa, reakcje  ale nie widzimy, a czasem nie chcemy widzieć  jego głębszych przyczyn ,tego co jest pod spodem, z czego one wynikają. A to właśnie  jest ważne.

     

    Co możemy zrobić?

    • słuchać uważnie siebie nawzajem, pozwolić każdemu wypowiedzieć się, a nie tylko myśleć nad ciętą odpowiedzią, której udzielimy
    • wysłuchać każdej strony konfliktu i szukać rozwiązań uwzględniających potrzeby każdej  strony
    • zwracać uwagę na empatię, uważność w relacji z drugą osobą, dostrzegać jej uczucia, potrzeby
    • być w kontakcie z samym sobą,  swoimi emocjami, potrzebami
    • zadbać o swój własny dobrostan
    • budować w kontakcie z innymi empatyczną, bezpieczna przestrzeń, służącą otwartości
    • mówić językiem spokojnym, ze zrozumieniem,  (wg Rosenberga to język żyrafy) a nie agresywnym, oceniającym, złośliwym, atakującym, przyklejającym etykiety (wg Rosenberga to  język szakala)
    • wyrażać swoje potrzeby bez atakowania innych
    • nazywać swoje emocje i emocje innych - z czymś, co  jest nazwane łatwiej można sobie poradzić
    • pamiętać o tym, ze każdy ma swoja historię i często ona wpływa na reakcje i zachowania
    • poznać potrzeby - poniżej link do materiału krótko obrazującego piramidę potrzeb Maslowa

    https://jamboard.google.com/d/1H3wg93rG4AZk0GE7PYR6v6TEXIYPmaJDUNjlGU77kkA/edit?usp=sharing

     

                Życzę wielu dobrych relacji i udanych, owocnych rozmów  bez agresji, atakowania się nawzajem, pełnych ciepła, zrozumienia  i życzliwości.

                                                                    Ewa Kowalska

      • WAŻNE

      • Bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców i opiekunów oraz nauczycieli

        Szanowni Państwo Dyrektorzy, w związku z rozpoczęciem nowego roku szkolnego 2021/2022, chcemy kontynuować pomoc dzieciom i młodzieży przeżywającym kłopoty i trudności, spowodowane m.in. skutkami izolacji rówieśniczej podczas epidemii COVID-19 oraz zapewnić im adekwatne wsparcie psychologiczne.

        Od 6 września działa całodobowa, bezpłatna, ogólnopolska infolinia dla dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów. Pod numerem telefonu 800 800 605 dzieci i młodzież, ale także rodzice, nauczyciele i pedagodzy będą mogli uzyskać profesjonalną pomoc doświadczonych psychologów, pedagogów i prawników.

        Aby skorzystać z pomocy wystarczy zadzwonić na infolinię, gdzie profesjonalni konsultanci odpowiedzą na wszystkie pytania, doradzą, co można zrobić w danej sytuacji. Rozmówcy nie muszą się przedstawiać, mają zapewnioną dyskrecję i anonimowość.

        Zachęcamy także do skorzystania z kontaktu mailowego pomagamy@1815.pl

        W załączeniu przekazujemy plakat i zachęcamy do upowszechnienia informacji w szkołach i placówkach.

        Z wyrazami szacunku

         

        Departament Wychowania i Edukacji Włączającej

        Ministerstwo Edukacji i Nauki

    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa Sportowa z Oddziałami Mistrzostwa Sportowego nr 8 w Oświęcimiu
      • sekretariatsp8@eduoswiecim.pl
      • 33 842-39-54
      • ul. Słowackiego 41 32-602 Oświęcim Poland
      • Kierownik gospodarczy 33 841 17 60 Kierownik hali sportowej 33 841 17 61 e-mail do kierownika hali: halasportowa@sp8oswiecim.edu.pl Pedagog/psycholog 33 841 17 62 Intendentka 33 841 17 63

  • Galeria zdjęć

      brak danych